Altbeyni gelişmemiş, çocuk kalmış veya bir diğer deyimle aklı kıt insanlar elbette kendilerinin yetersiz olduğunun farkındadırlar.
bu kıt akıllı kitle zanneder ki, zenginler, şöhretler, film yıldızları, siyasetçiler vs. kendilerinden çok farklı hayatlar yaşamaktadırlar ve kendileri de sıradan hayatlar içinde sıkışıp kalmışlardır.
işte tam bu noktada manipülasyona açık hale gelmişlerdir. kendilerine ihtişam vaad eden, hatta onun hayalini bile satanların peşine kolayca düşerler.
bunu en başta siyasetçiler yapar… sonra reklamcılar…sonra kendilerine sanatçı adını vermiş malum pespayeler…oysa vitrinin sadece yaldızlı yüzünü gören, ama arkasını göremeyen kitle onların oralara nasıl geldiklerini, aralarında nasıl bir çirkefliğin hüküm sürdüğünü bilseydi yatıp kalkıp haline şükrederdi(bu yüzden sanatçılar(!) arasında uyuşturucu yaygındır).
yine dünyayı gezme fantazisi de aynı aklı kıt tayfaya mahsustur.
hangi sosyal sınıfa mensup olursan ol, insan olarak özde aynı hayatı yaşarsın. boğazda yalın olsa, onun keyfi üç beş gündür. bir müddet sonra sıradanlaşır…
dünyanın neresine gidersen git; ağaç, taş, toprak, bina…ne bekliyorsun ki…en güzel turistik yere git, börtü böcek ısırınca aklın başına gelir…
dostum o hayalindeki cennet imajını gün geliyor zenginlere ve yaşadıkları hayatlara atfediyorsun…gün geliyor güç ve makam sahiplerine atfediyorsun….gün geliyor bir takım mekanlara atfediyorsun…
onların hepsi yanılsamadır…aslında bunu kendi hayatından dahi kıyas yoluyla anlayabilirsin. çocuk babası ona yeni ayakkabı aldığı zaman kalbi kıpır kıpırdır. yatarken onları baş ucuna koyar. üzerlerine toz konsun istemez. bir iki hafta sonra ise onlarla acımadan çamura girer, topa vurur…
dünyada her şey böyledir ve yanılsama oldukları için, üç günlük keyifleri vardır…
bitmeyen ve ebedi olan keyif ise ancak altbeynin gelişimi ve aklın artması yoluyla elde edilenidir. altbeyni geliştirmek içinse sıradan bir hayat fazlasıyla yeterlidir; daha doğrusu sıradan olduğu zannedilen hayat…
zira altbeyni/kalbi/aklı gelişen için kainat bütünüyle bir okul, bir oyun alanı, bir bahçe hükmüne girer. hemen her şeyden dersini alır. insan için pratik hiçbir faydası olmadığı düşünülen yıldızlardan, kara deliklerden, galaksilerden bile…zira bilir ki, onun görüş alanına giren her kişi, her mahluk, her olay bir derstir. onlar rabbin(en büyük öğretmenin) kulunu eğitmek için kullandığı ders materyallerinden bir kısmıdır.
