İnsanın fizik bedenine paralel olarak bir de dalga yapılı spritüel bir bedeni vardır. bu bedenin titreşim frekansı hangi hayvanınki ile eşleşiyorsa kişi o hayvanın mertebesinde ve ahlakındadır. klasik tasavvuf lisanıyla söylersek “nefsi” o hayvanın suretindedir. rüyada veya keşifte o hayvan zuhur eder. mesela Allah’ın yasaklarını umursamayan, zevkle çiğneyenlerin nefsi domuz suretine girer. nefsin “örümcek” olması durumunu ise daha farklıdır.
örümcek yılana göre daha zayıf bir düşmandır. ama o zayıflığı içinde kurduğu yuva(fikir örgüsü, dünya görüşü) yine de sahibini hakikatten perdelemeye yeterli gelir, tıpkı Sevr mağarasında Hz. Peygamberi yakalamak isteyen Mekke müşriklerinin, kendi zanlarıyla perdelenmesi gibi. halbuki, “bu mağaraya biri girmiş olsaydı, örümcek ağı yırtılırdı” diye görünüşe göre hüküm vermek yerine, bizzat kontrol etselerdi amaçlarına ulaşacaklardı.
“Allah’tan başka veli edinenlerin hâli, örümceğin durumu gibidir. örümcek de bir yuva yapar; fakat yuvaların en zayıfı, örümceğin yuvasıdır; keşke bilseler!” (ankebut, 29/41).
günümüzde kuru akılla, bâtıl kıyaslara giren ve örümcek gibi çürük ideolojiler dokuyanların hâli de aynen böyledir. onların ürettiği felsefi sistemler, ideolojiler ve en önemlisi “bilim” adı verilen paradigma aynı kapsamda değerlendirilmelidir.
