Billâh: Allah ile
bismillâh= allah adı/ismi ile
bizler her işimize besmele başlıyoruz ve “allah’ın adı ile” diyoruz. peki niçin “billâh” yani “allah ile başlarım” demiyoruz?
bu konuda islami kaynaklarda kayda değer bir bilgi bulamadım ne yazık ki. bu mesele epeydir kafamı kurcalıyordu ve bir gün sırrının açılması beklentisinde idim.
soru:
allah esması ile o ismin işaret ettiği zat aynı mıdır?
elbette değildir…
allah esması tekrar edildiğinde onun hakikati olan siyah bir nur ve enerji açığa çıkar. bu siyah nur, zat mertebesini temsil eder; ancak o nur elbette zat mertebesinin kendisi ve aynısı değildir; sadece varlık aleminde zatı temsil etmektedir ve bu yüzden allah esması yalnızca insan tarafından zikredilebilir. diğer tüm mahlukat ancak kendilerine uygun sair esmaları zikretmeye yetkilidirler ve güçleri ve istidatları ancak ona yeterli gelir.
allah’ın zatını güneş, her dalga boyundan yaydığı ışıkları da esması gibi düşünelim. onun karşısında ise yokluk aynası vardır; sırf yokluk…zira allah yegane varlıktır ve o’ndan başkası yoktur.
farz edelim ki, bu dev yokluk aynasında güneşin ve ışıklarının bir kopyası oluşsun; işte bu da evrenimizdir.
evren dediğimizde zat ve esma nurlarının bizatihi kendilerinden değil, onların yokluk aynasına düşmüş yansıma veya kopyalarından bahsediyoruz oluruz artık. işte bizler evren denilen bu gölge sistemin birer gölge parçaları hükmündeyiz.
peki evren niye bu kadar çeşitli varlıklar içeriyor? hayır şer, pozitif negatif her şeyle dopdolu?
çünkü allah’ın sayısız esması vardır ve evrendeki her bir varlık bir esmanın veya esma grubunun karşılığı, açığa çıkması ve temsilcisidir. mesela iblis bile allah’ın “mudill-saptıran, yoldan çıkaran” isminin mazharı ve temsilcisidir.
bu noktada insanın çok özel bir konumu vardır. zira insan “tüm esmalara”, hatta zat esması olan “allah” ismine bile mazhar olabilecek yetenekte yaratılmıştır. zat esmasına “rahmân” ve “rahıym” esmaları da eklenince iş cüziyattan külliyata(evrenselliğe) çıkmaktadır. zira rahmân tüm varlığı kapsamına alır. dolayısıyla mazharına evrensellik verir. rahıym ise ona nur boyutunu da ilave eder. bu yüzden inkarcılar rahmân’ın kullarıdır ama rahıym’in kulları değildirler.
işte bu hakikat evrensel insanın veya insan-ı kâmil’in anlatımının ve “muhammedün resulullah” sırrının ta kendisidir. yine bu yüzden “muhammedün resulullah” kabulü ve mazharı olmadan hakka ulaşmak imkansızdır. zira asla ulaşmak için gölgesini kat etmek zorunludur(hz. adem’e secde yani tâbî olma zorunluluğu da aynı meseledir; çünkü o da kendi devrinin insan-ı kamil’i idi. peygamber efendimizden sonra gelen tüm insan-ı kâmil’ler, peygamber efendimizin asırlar üzerine düşmüş gölgeleri ve onun kendi ölçeğinde birebir kopyalarıdır).
sonuç: bizler allah’ı doğrudan değil ancak insan-ı kâmil üzerinden yansıyan esmalar ile hatırlayabiliyoruz. “bismillâh yerine “billâh” dediğimizde dahi esasen durum yine değişmemektedir. bu sefer de orada örtülü bir biçimde “muhammedün resulullah” veya insan-ı kâmil bulunmaya devam etmektedir. mertebe gereği sadece bir örtülülük oluşmuştur; hepsi o kadar.
not: şimdilik bana açılanlar bunlardır. ilerde daha üst seviye bilgiler gelirse, onları da başlığa ilave ederim.
