Ceset, ruha nispetle elbise gibidir veya onun madde alemindeki avatarıdır. ölüm, ruhun tabii ömrünü tamamlayan ceset elbisesinden soyunmak zorunda kalmasıdır.
ruh, ölümle beraber cesedi terk eder ancak aynı anda enerjetik bir bedeni yeni avatarı olarak benimser. bu olay bir diğer açıdan, ruhun madde aleminden daha latif/sübtil bir boyuta transferi demektir.
peki cesedimiz çürürken veya böcekler tarafından yenirken acı çeker miyiz?
bu, ruhun bedene olan duygusal bağlılığı ile doğru orantılıdır. mesela size göre manevi değeri olan, çok sevdiğiniz bir ceketin güveler tarafından yenmiş olduğunu düşünün. ne hissedersiniz? elbette acı çekersiniz değil mi? tıpkı onun gibi, bir ömür beraber geçirdiğimiz bedenin dağılması bize acı verir. ancak içine girdiğimiz yeni boyutun olayları kısa süre içinde bedene olan ilgimizi zayıflatır. zira uğraşmak zorunda olduğumuz yeni meseleler vardır.
