Rivayet edilir ki, eski dönem basra kentinde tüm ömrünü günahlarla geçirmiş, hiçbir hayrı ve iyiliği olmayan bir şahıs vardı.
ölüm döşeğine düşünce, onu büyük bir pişmanlık kapladı ve
bir günah işlese kişi
bin gün âh etmek gerek
bin günahım var benim
bir gün âh etmedim
ey dünyanın ve ahiretin sahibi!
affet şu gariban kulunu ki
ne dünyası vardır ne ahireti
deyip bu hâl üzere öldü. o gece basra sakinlerinden pek çok kişi rüyalarında şu hitabı işittiler: “falanca şahıs veli olarak vefat etti. kim onun cenaze namazına katılırsa, cümle günahları affolacaktır”.
