Tevhid penceresinden besmele:
Allah, hem insanı hem de kainatı ilim, irade ve kudretiyle yaratır. bu yaratma süreci bizim açımızdan an be an devam eder.
ilim: işin proje ve plan kısmıdır. Allah’ın ilminde en başta her şey vardı.
irade: harekete geçme.
kudret: ilmindeki projeye göre kainatın ibda* ve inşa edilmesi ki, an be an devam etmektedir.
kainatı dev bir simülasyon olarak değerlendirirseniz, tek bir yaprağın düşmesi, tek bir toz zerresinin uçması bile Allah’ın kudretiyle gerçekleşmektedir. faraza Allah tek bir yaprağı bile unutsaydı, o yaprak pof diye bir anda yok olurdu.
rahman ve rahim: tüm bu yaratma, simülasyonu idare etme, çekip çevirme işlemi, sırf bir rahmet ve lütuftan ibarettir; çünkü tüm şer ve kötülüğün esasını yokluk oluşturur. mesela zulüm bir varlık değil, adaletin yokluğudur; karanlık bir varlık değil, ışığın yokluğudur vs…mevcuda çıkmak, yokluktan çıkmak da aynen bir rahmet, iyilik, lütuftur.
bu çerçevede besmele çekmek, “ben yapmıyorum, aslında sen yapıyorsun, sen kudretinle sırf bir rahmet olarak tüm fiilleri yaratıyorsun” demektir.
mesela üzüm yerken besmele çektiğimizi düşünelim:
hem üzümü, hem benim bedenimi, hem de yeme fiilini yaratan, idare eden o’dur. bu durumda besmele bu olayın farkındalığıdır. eğer tefekkür gücünüz yüksekse, tüm bu süreçteki ayrıntlara da inebilirsiniz. üzümün atomlarının titreşimi, bir araya gelip glikoz vs. molekülleri oluşturmaları, benim dilimin bu molekülleri algılayıp beyne elektrik sinyalleri ile bildirmesi ve tüm bu süreci idare eden Allah…aynı anda galaksileri ve tüm kainatı da bu şekilde çekip çevirdiğini unutmamak…
diğer bir mesele, tüm bu süreci Allah bizzat kendisi yaratır ve idare eder. hiçbir yardımcısı, emanet ettiği şahıs, melek yoktur. melekler bile bu işlemde bir sadece birer mertebedirler. melekleri de yaratıp çekip çeviren o’dur.
