Eğer materyalist bir dünya görüşünü benimsemişseniz, intihar etmemek için bir sebep yoktur.
intiharın önündeki tek engel tüm canlılarda var olan yaşama içgüdüsüdür. ancak maddi veya manevi acı, limit değerlerini geçtiğinde bu içgüdü de devre dışı kalabilir kolaylıkla.
bir materyaliste göre bizler tamamen tesadüfi olarak var olmuş organizmalarız. varoluşumuzun bir gayesi yoktur. 100-150 yıl sonra ne bizden ne de sevdiklerimizden hiçbir eser kalmayacaktır. zaten hiç yokmuş gibi yokluğun karanlığına gömüleceğiz ve bir daha asla varlık planına gelmeyeceğiz.
o gözünüz gibi sevdiğiniz, üzerine titrediğiniz çocuğunuz da toprak olup gidecek bir gün. keza eşiniz dostunuz hepsinin sonu bu…
bu yok oluş itikadı tüm anlam arayışının köküne kibrit suyu ekmektedir. bir materyalistin yaşamak için öne sürdüğü her gerekçe kandırmacadan ibarettir. kendi hayatına son vermeye cesaret edemiyor çünkü.
bizim dünya görüşümüz ise bambaşka.
bizler dünyaya Allah’ı bilmek ve tanımak için geldik. hayatın ana gayesi budur bize göre. dünya kelimesi bile “aşağıdaki yer” anlamındadır. yani dünya evren katlarının titreşimi en düşük boyutudur.
titreşimi en düşük ve en kesif boyut olduğundan dünya vahşetin, karanlığın, haktan uzaklığın mekanıdır. dünya kötünün, şerrin, karanlığın mekanı olmakla diyalektiğin en iyi işlediği yerdir aynı zamanda. iyi-kötü, hayır-şer, bilgi-cehalet, adalet-zulüm, çirkinlik güzellik vs…en iyi dünya ortamında belli olur. şuur en büyük yükselişini ancak dünyada yapabilir.
işte bu nedenle, tüm denaetine(alçaklığına) rağmen dünya çok değerli bir yerdir bizim için. zira marifetullah yani Allah’ı bilme ve tanıma mertebelerini ancak dünyada geçebiliriz. öldüğümüz anda şuurumuz için artık yükseliş imkanı kalmamştır. ölürken sahip olduğumuz son şuur mertebesiyle ebediyen var olacağız.
siz de görüyorsunuz; bu dünyada savaşlar, zulümler, kan, vahşet ve akla hayale gelmedik kötülükler vardır. tüm bunlara rağmen bizler için dünya hayatının her saniyesi altınlar, elmaslar kıymetindedir. bir saniyenin bile değeri vardır. zira bazen öyle olur ki, insan yıllarca bekler bekler ve tek bir saniyede şuur sıçraması yaşayıverir.
bizler hep o bir saniyenin peşindeyiz.
ve Peygamber bize şu müjdeyi vermiştir, “kişi sevdiği ile beraberdir”. bizler dünyada edindiğimiz marifetullah ve yüksek şuurla ebediyen var olacağız ki, bu cennetin diğer tanımıdır(cehennem ise düşük şuur ve haktan uzaklıktır). daha da önemlisi sevdiklerimizle ve hakk ile beraber olacağız; ebediyen…
