“İnsan görünüşüyle karşılanır, ilmiyle ağırlanır, ahlakıyla uğurlanır” demiş Mevlana.
o yüzden zahiri güzellik saman alevidir. zahiri güzellik sahibi kızlar en fazla pazarlamacı olarak çalıştıklarında verim elde ederler belki. o da kısa süreli temas ve sürekli başka başka müşterilerle ilgilendikleri için.
ama biraz uzun süreli bir diyaloğa girecek olsalar, ilmi ve ahlaki seviye devreye girmeye başlayacak ve o noktada büyü bozulacaktır. peri bir anda cadıya dönüşecektir.
halbuki ilim ve marifetle iştigal eden bir kadın, eninde sonunda çevresinde saygı uyandıracaktır. kaçınılmaz bir sonuçtur bu.
o yüzden bir kadın çevresinde saygı uyandıramıyorsa, suçu kendinde aramalıdır. başını önüne eğip düşünmeli ve ilim irfan yolunda kendini yetiştirmeye bakmalıdır. bu yolun da kapısı düzenli olarak mesnevi okumakla açılır(her gün 15 dakika).
kaldı ki zaman acımasızdır. en alımlı en güzel kadınlar bile aradan 10-15 yıl geçtikten sonra tüm çekiciliklerini kaybediyorlar. ondan sonra alıştıkları ve bağımlısı oldukları ilgiyi göremeyince depresyona girebiliyorlar. artık o yaştan sonra başka bir yol tutmaları da mümkün olmuyor. bir mevsim açıp sonra da solup giden çiçekler gibi gelip geçiyorlar.
ilim ve marifet ise zamana yenilmiyor. seksen yaşında bile olsa, ilim ve marifet ehline herkes saygı duymaya devam eder. hatta daha da çok saygı gösterirler.
sonuç: insanın güzelliği ilmidir, marifetidir. gerisi yalandır.
