Hepimiz kaskatı bir dünyada yaşadığımızı sanıyoruz değil mi?
halbuki iş başka…
bizler de dahil olmak üzere her varlık aslında belirli titreşimi olan bir enerji yumağı…her enerji yumağını diğerinden ayıran, onun titreşim frekansı…bir varlık diğerinden sadece titreşim frekansı ile farklılaşıyor. titreşim frekansı birbirine yakın olan enerji yumaklarının davranış, düşünüş, tepki, ahlak ve dünyaları da benzer…iki enerji yumağı arasındaki her tür etkileşim de bir enerji/veri alışverişinden ibaret. aralarında negatif veya pozitif enerjiler gidip geliyor. negatif olanlar yıkıcı, tahrip edici…potizif olanlar ihya edici… sürekli upload-download devam ediyor…
son derece yüksek enerji frekansları var ki, diğer enerji yumaklarını içten ve dıştan kapsıyor. bu şekilde kademe kademe yükselen titreşim frekansları var…en nihayetinde tüm diğer titreşimleri içinden ve dışından kapsayan tek, evrensel bir titreşim var. bunun titreşim frekansının yüksekliğini idrak etmemiz mümkün değildir.
son tahlilde varoluş bir titreşimden ibaret.
dışarda bir şey var. tek bütünleşik ve sonsuz bir şey…
titreşiyor…
hepsi bu kadar…
geri kalan her şey hayali görüntüler ve görüngüler…
not: bu anlatımlardan vahdet-i vücudun ve tasavvuf ehlinin deneyiminin ne olduğunu az çok sezmişsinizdir sanırım. ancak şöyle bir durum var: en yüksek frekanslı evrensel tek olan titreşimle rezonansa girdiniz, onunla bütünleştiniz…iyi ama o son değil ki, onun da üstünde daha yüksek bir titreşim frekansı var ve bu sonsuza kadar gidiyor. işte bu noktada imam-ı rabbani hazretleri hatırımıza geliyor. o ne demişti? “bilinen ve bulunan o değildir, o ötelerin ötesinde, ötelerin ötesinde, sonsuz kere ötelerin ötesindedir. ancak bu ötelerin ötesinde olma durumu uzaklık yönünden değil, yakınlık yönündendir”…
