Bilincin ilk hali emmaredir. emmare tabiat ve madde seviyesine düşmüş altbeynimizdir. bu noktada artık o tabiatın bir hayvanıdır. algısı da artık ona göredir.
gerçekte altbeyin için limit yoktur. titreşim frekansını yükselttikçe evren ile enerjisel bir etkileşime girer ve evrenin en özüne, hakikatin tâ kalbine nüfuz edecek potansiyele sahiptir.
üstbeyin, korteks veya zihin ise kişinin altbeyin ile erişebildiği yaşantıyı, akıl ve mantık kalıplarına ve dahi söze döker. söz yani kelam üstbeynin ayrılmaz bir parçasıdır. bu nedenle kelimelere hapsolmuş bir bilinç asla madde hapishanesinden kendini kurtaramaz. ancak namaz, çokça zikir ve kuran okumak gibi yöntemleri devreye alarak kelimelerin üstüne yükselebilir ve üstbeynin kelepçelerinden bilincimizi kurtarabiliriz.
aylarca gezindim, yıkık ve şaşkın,
benliğim bir kazan ve aklım kepçe.
deliler köyünden bir menzil aşkın,
her fikir içimde bir çift kelepçe.
(nfk)
diğer yandan altbeyin şah, üstbeyin ise vezir hükmündedir. üstbeynin bağımsız bir şekilde kendi kendine kararlar alması mümkün değildir. o tamamen altbeynin emrindedir ve onun kendisine sunduğu dairede iş görür.
bilimperestlerin zokasını yutmuş günümüz insanı maneviyat için delil arar; ispat ister. adamların üçkağıtçılıklarına dikkat buyurunuz! altbeyin frekansı tabiat ve madde seviyesine inmiş durumdadır. bu seviyede maneviyatın izi bile yoktur. üstbeyin o limitli dairede iş görmekte ve kendisine sağlanan verileri akli prensiplere bağlamaktadır. eğer altbeyin ona maneviyata dair bir takım algılar sunsaydı, elbette üstbeyin onu da aklileştirir ve kabiliyeti miktarınca söz kalıplarına dökerdi; ama ne yazık ki madde ve tabiat seviyesinde maneviyat verilerine erişim söz konusu olamamaktadır.
bu noktada insanlık kısır döngüye girer. madde ve tabiat seviyesi bilinç döner dolaşır hep kendini yeniden üretir. bilimperestlik de dünyanın resmi dini olur. dinlerdeki kalbin taşlaşmış veya katılaşmış olması da işte budur. yani altbeynin titreşim frekansının madde seviyesine düşmüş olmasıdır. yine kuran’da cehennemin yakıtının insanlar ve taşlar olduğu belirtilir. bunun anlamı da madde seviyesine inmiş insan bilincinin hakikate ters düşen fiillere müptela olup azaba uğramasıdır. zira devlet-i aliye’nin yani evrensel ilahi düzenin kurallarını çiğneyen mutlaka cezalandırılır.
altbeynin titreşim frekansı yükseltilip algı skalası genişletilmedikçe tünelin ucundaki ışık görünmez. zira başka türlü kişi gerçek anlamda iman sahibi olamaz. esasen iman, kuru kuruya bir kabullenim olmayıp apaçık algılamaktan ibarettir. bu nedenle altbeynin frekansının yükselmesi aynı zamanda kişinin imanının yükselmesi anlamına gelir.
tıpkı bireyler gibi toplumların da bir bilinci vardır ve onların dahi tarih içinde ilerlemesi söz konusudur. bu ne anlama geliyor biliyor musunuz? toplumsal bilincin titreşim frekansı dahi savaşlardan, bin bir türlü çilelerden, çatışmalardan geçe geçe asırlar içinde yükselmektedir. zira ilerleme mutlaka diyalektik karakterdedir. antitez ile kanlı bıçaklı olmadan ilerleme olmaz. insanlık elbette bir gün manevi alemi apaçık görecek seviyeye gelecektir. hz. isa’nın inmesi, deccalın çıkması vs. hep bu ilerleme ile ilgilidir.
ancak o zamana dek kendimize mukayyet olmamız gerekmektedir. zira şu anda toplumsal bilincin frekansı epeyce düşük seviyede olduğundan, kendimizi akışa bırakırsak tipik bir bilimperest olup çıkarız. bu nedenle toplumla aramıza mesafe koyup kişisel gelişimimize yatırım yapmamız gerekmektedir. ancak şunu da gayet iyi biliyoruz ki, insanların çoğu sadece genel gidişata uyarlar ve onun ötesine geçme zahmetinden kaçınırlar.
