Tasavvufta ihlasın inceliklerini en iyi anlatan menkıbe şudur:
“müridin bir tanesi şeyhinin yanına geldiğinde onun yüzüne bakar göz yaşlarına boğulurmuş. meğerse müridin basireti açılmış ve levhi mahfuzu okuyabilir hale gelmiş. orada şeyhının ismini cehennemlik olarak görüyormuş.
mürid “şeyhim sen allah’ın dinine allah için allah’ın kullarına bu kadar hizmet ediyorsun, levhi mahfuzda ismin cehennemlik yazıyor ona ağlıyorum”
şeyh “sen o yazıyı bugün görüyorsun. ben o yazıyı otuz yıldır görüyorum. cenab-ı hak’tan umut kesilmez. hakkıyla kulluk vazifemi yapar isem allah’dan da umudumu kesmez isem o yazının allah indinde kıymeti yoktur. ister siler ister yazar. kimse karışamaz” buyurunca, mürit levhi mahfuzda şeyhinin şaki isminin bir anda silindiğini ve yerine said yazıldığını görür. şeyh müride “gördün mü oğlum allah’ın işini. yazının allah indinde kıymeti yoktur; dilerse siler dilerse sabit kılar. o varı yok eder; yoku var eder. yaptığı işten kimse onu mesul edemez. allah için yazmak bozmak her şeyler kolaydır. yapamayacağı hiçbir iş yoktur” der.
evet, bu sırrı anlayamayan kimsenin ilgisi de, sevgisi de, bağlılığı da hep belirli nedenlere istinat eder. umduğunu bulamazsa bir anda kopar, uzaklaşır. işte bu kimse sevgiden tek damla nasip alamamıştır; zira çıkar için sevgi, sevgi değildir. gerçek sevgi koşulsuzdur ve ancak şuurun üst mertebelerine eren kişinin haddidir.
peki bi faniye burada bahsedilen türden bir sevgi gösterilir mi gösterilmeli mi?
mesela biri var ki subjektif denemeyecek kadar bariz kötü hâl ve hareketleri var. burada içten içe beslenen sevgiden bahsetmiyorum. o hala devam edebilir. o sevginin açığa vurulması o kişiye GÖSTERİLMESİ SERGİLENMESİNDEN bahsediyorum. Bu ona iyilik mı kötülük mu olur ?
E bir de kendine saygı kısmı var işin..
Tasavvuf büyükleri mecazi aşk/sevgiye, Hakk’a hakikate köprü olmasından dolayı salık vermişlerdir.
Eğer sevgi konusunda haddi aşmaktan bahsediyorsanız burada herhangi bir kaide aramak abes olur. Kimse zincir vuramaz neticede.
o kimseye bu sevginin belli edilmesinden bahsediyorum.
diyelim ki emmare boyutunda kalan, narsist, belki de sizi sevmediğine emin olduğunuz ama sizi seviyor gibi yapıp sizden narsistik emellerini alabilmek için sırf, beraber olan biri var. bu kimseye her şeye rağmen sevginiz var ve uzaktan da olsa seveceksiniz. tıpkı burada bu şeyhin sevgisinin bitmemesi gibi. ibadetlerine devam etmesi gibi.
burada içten olan sevgiyi değil de o kimsenin haberdar oluşunu kastediyorum. yukarıda tarif ettiğim gibi bir insan bu sevginizden haberdar olmalı mı olmamalı mı
yani aşikar etmeli miyiz bu sevgiyi böyle narsist birine
Yanı diyelim ki ayrı olacaksınız bundan sonra ama son kez ona onu gerçekten hala sevdiğinizi söyler misiniz
Bunu soruyorum.
Bilmiyorum, levh-i mahfuzdan haberim yok.
Bumerang kanunu başlığındaki makaleleri okumanızı tavsiye ederim.
Not: Siteye yöneltilen sorulara ilişkin cevaplar bizzat İsnetus tarafından değil, site yönetimi tarafından yanıtlanmaktadır.