Rabiatü’l Adeviyye’nin tevekkülü oldukça yüksek bir mertebeye ulaşmıştı. bu konuda şöyle derdi:
“yer demir gök bakır olsa, gökten bir damla yağmur düşmese, dünyadaki tüm insanlar da benim çocuğum olsa, allah’a yemin ederim ki onları nasıl doyuracağım düşüncesi kalbime gelmez; çünkü allah tüm canlıların rızkını üzerine aldığını bildirmiştir”.
not: bir canlı açlıktan ölürse, onun eceli gelmiş ve rızkı tükenmiş demektir. eceli gelmeyen kimsenin rızkı vardır ve bir şekilde rızkına ulaşır.
bu bilgileri iyi öğrenelim. belki de çok zor günler bizi bekliyor olabilir.
