Dört Mezhebin Hak Olduğuna Kim Karar Verdi
Kendi içinde çelişik bir sorudur. zira kimse karar vermedi.
serbest rekabet piyasasında ayakta kalan onlar oldu.
emin olun!
asırların pazarına daha kaliteli mallar sunulsaydı, müşteriyi onlar celbederdi.
mezhep, zan demektir yani sizin anlayacağınız “yorum” demektir. insan için yorumdan öteye yol yoktur. yorumdan kurtulmak ancak mutlak/sonsuz bilgiyi elde etmekle mümkündür ki, insan sınırlı bir varlık olması hasebiyle buna güç yetiremez.
yani insanoğlu hep yorumlayacak. yorumların bazısı da bazısından üstün ve hakikate daha yakın olacak ancak asla aynen hakikat olamayacak.
hatta “mezheplere ne gerek var, mezhepler olmasın” diyen de, yeni bir mezhep kurmuştur yani kendine göre bir yorum yapmıştır.
netice itibarıyla, bu kadar zihin cambazlığı yapmaya gerek yoktur. çünkü mesele, görmesini bilen için karmaşık değil basittir.
akıl, ruhun elinde bir alettir, bilgisayardır. ruh onu kendi kapasitesince kullanır ve de akıl bizzat kendi başına hareket edebilecek bir varlık değildir. siz hiç hür iradeli bir bilgisayar gördünüz mü? yani saylon’lular dahi insan ruhunun bir kurgusudur veya sırf mantıkla iş gören sivri kulaklı “volkan”lı var olamaz.
mesela ortaçağda papa’nın türk/müslüman içeceği diye, kahveyi yasakladığını biliyor musunuz? o devrin zihniyeti işte budur. doğuda da, batıda da.
eğer batı dünyası bir zihinsel sıçrama yapıp aydınlanma aşamasına gelemeseydi. yeniçerilerimiz bu sene de, baharda sefere çıkar ve bir kez daha viyana kapılarını zorlarlardı. haç-hilal kavgası gelenekselleşirdi.
kıyamet batı’nın çıtayı yükseltmesinden koptu. onlar ruhu, farkındalık seviyelerinden üçüncü aşamaya yükseltirken, biz ikincide çakılı kaldık.
neden onlar aştı da, biz aşamadık?
çünkü coğrafya bunu gerektirdi. şimdi burada temas edemeyeceğim izahı uzun etkenler yüzünden, ipek ve baharat yolları kapandı, dünya ticaretinin ana rotası atlantik kıyılarına kaydı. dünya ticaret rantına ingiltere ve hollanda el koydu.
amerika kıtasının da keşfiyle londra ve roterdam’da inanılmaz bir sermaye birikimi gerçekleşti. sermaye birikimi eşik değerini aşınca, nitelikte bir sıçramaya sebebiyet verir. mesela suyu ısıtırsınız, sıcaklığı gitikçe yükselir ama görünürde pek bir şey değişmez. lakin kritik eşik olan 100 dereceye ulaşınca birden nitelik değiştirir ve su buhara dönüşür. yani yeterince sermaye birikimi, batıyı sanayi toplumu aşamasına yükseltti. sonuçta ister istemez o aşamanın gerektirdiği şuur ile donandılar.
bu noktada beni marx’ın müridi olmakla itham etmeyin çünkü bence tabiat dahi ruhun kendini açmasından, donmasından ibarettir. hele insan nazarından ve zaviyesinden, kesinlikle böyle görünür.
velhasılı kelam, türkiye 500 milyar dolarlık ihracat yapma hedefine ulaşırsa, tüm sorunlar büyük ölçüde kendiliğinden çözülecektir. hatta yepyeni, gıcır gıcır bir islam anlayışı dahi üretebilecek kıvama erecektir.
işin üstyapı ve fikir boyutu ise ayrıca incelenebilir. ancak ekonomi önceliklidir çünkü genel çerçeveyi ve zemini bize o sağlar.
**
not:
fikir ve ruh tohum, iktisadi altyapı ise toprak gibidir.(fikir eril, ekonomi dişildir)
fikir ve ruh, her ne kadar kaliteli de olsa, münbit bir tarla bulamadığı zaman filizlenip, serpilemez.
tersi durumda yani verimli toprağın bulunduğu ama fikrin kısır olduğu zaman da, vasatın üstüne çıkılamaz. örnek japonya..japonya ruhu olmayan bir şekilden, başarılı olmuş bir dış yüz taklitten ibarettir, orijinalitesi yoktur.
https://isnetus.wordpress.com/…/11/bati-medeniyeti/
