Hiç Kimse Beni Sevmiyor Düşüncesi

Madde ve tabiat seviyesine düşmüş bilinç, namı diğer cennetten kovulmuş bilinç, kendini bedene endekslenmiş olarak bulur. ondan sonra artık tek kaygısı bedeni hayatta tutabilmek ve idame ettirebilmektir.

bu arada sair beden bilinçlileri de kendinden farklı ve ayrı görmeye başlar. onları kendine faydalı bulduğu noktada dost, zararlı gördüğü noktada da düşman olarak işaretler.

madde ve tabiat ortamının yegane ölçüsü, “güçlü olan hayatta kalır” kuralıdır. tabiat belgesellerinde bunu rahatlıkla gözlemleyebilirsiniz.

bedene hapsolmuş ve hasrolmuş insan bilincinin artık bu noktada tek kaygısı ve uğraşısı kendi bedeni olmuştur. sevgisi yalnızca kendinedir; diğerlerini sevmesi ise asla söz konusu olamaz. sevgi diye öne sürdüğü olgu da ancak başkalarındaki menfaatidir. öküz öldüğü anda ortaklık bozulur. yani çıkarı bittiği anda sevgisi de biter.

kısacası ey insan!

eğer birilerinin seni sevdiğini falan sanıyorsan büyük yanılgı içindesin. onlar seni sevmiyorlar, onlar ancak sendeki çıkarlarını seviyorlar. esasen dostum cehennemde yaşıyorsun da haberin yok. kimsenin kimseyi sevmediği ortam cehennem değil de nedir?

bir de “yaratılanı severiz yaratandan ötürü” diyen yunus emre’yi hatırla…bu sözün anlamı nedir? yunus emre, diğerleri gibi insanlardaki çıkarını mı sevmektedir? veya çiçek böcek edebiyatı yapıp öylesine bir laf mı etmiştir?

hakikat ehlinden boş söz çıkmaz dostum. onlar bir laf ettiyse emin ol ki, taaa ciğerlerinden kopup gelmiştir o söz.

hakikat ehli, insanları ve sair mahlukatı bağımsız güç ve irade sahibi birimler olarak görmez. bilakis onların hepsini ipleri hakkın elinde olan kuklalar olarak görür. gerçekte tüm kuklalardan ses veren haktır. işte bu görüşe ulaşan kişinin nazarı hakka dönmüş ve tüm korkuları izale olmuştur. emniyete ve güven hissine kavuşmuş, dolayısıyla da madde ve tabiat seviyesinden bilinç olarak çıkış yapmıştır. zaten “imanın” bir anlamı da budur; eman, eminlik ve emniyete kavuşmuş olmaktır.

iplerin hakkın elinde olduğunu göremeyen ise korkmaya, endişe etmeye, evhama kapılmaya devam eder; çünkü her mahlukun kendi kendine hareket ettiğini zanneder. onlarda güç ve irade vehmeder. her daim diğerlerini tehdit olarak algılayanın ise onları sevmesi zaten gündeme bile gelemez(herkes içinde bulunduğu altbeynin bilinç derecesine göre muamele görür. tabiat seviyesinde kalan, güç ilişkilerine mahkum olur. evren üstbeynin verilerine, yani bilgiye itibar etmez. sadece altbeyni dikkate alır. bu nedenle uygulamaya geçirilmemiş ve altbeyne indirilmemiş bilgi değersizdir. kuran’da ısrarla yapılan “salih amel” vurgusunun sebebi budur).

son söz: hakikat ehli hakkı görür, hakkı sever. zira mutlak güzellik ve mutlak hikmet ve mutlak kemal(kusursuzluk) nasıl sevilmez ki? bu noktada elbette hakkın kendisini tanıtmak için kullandığı enstrümanları(sair mahlukatı) dahi sever; çünkü onlar sevgilisinin hikmetli işlerindendir.

işte yunus emre’nin sözünün manası budur.

ve dostum, şunu da hiç aklından çıkarma: seni annen baban bile sevmiyor(hakiki anlamda); ama hakikat ehli seviyor… gerçekten seviyor…ayrım gözetmeden seviyor…ırk, din, şu bu ayrımı gözetmeden seviyor…günahlarına, suçlarına bakmadan seviyor…merhamet ediyor, şefkat ediyor…

isnetus 19.01.2024 09:25 ~ 15:55