Bir zamanlar bir yerde iyi bir usta vardı,
yanında bir de çırak, gözleri biraz şaşı.
usta bir gün çırağa, dedi “içeriye gir,
orda bir şişe vardı, al onu bana getir”.
çırak içeri gitti ve sesi geldi derin:
“burda iki şişe var, hangisini istersin ?”
usta dedi : “iyi bak; şişe çift değil, bir tek;
yanlış görmeyi bırak, gözünden perdeyi çek!”
“beni aşağılama” diye seslendi çırak;
“burda iki şişe var, inanmazsan gel de bak!”
“öyleyse” dedi usta, “kır şişenin birini,”
“sonra getir bakalım buraya diğerini.”
bir şişe kırılınca ikinci de kayboldu,
çırak bu işe şaştı, anlamadı ne oldu.
(mesnevi’den)
iki görmek vehimden…vehim ise şeytandan…şeytanın da bir gözü kördür zaten…
bizler de dahil bütün görünümler altında iş gören, yapan eden hep o’dur…
bunun sırrı ve nurunu taşıyan zikir,
“lâ havle ve lâ kuvvete illa billah” ibaresidir.
ego silindiğinde geriye kalan o’dur.
