Che guavera’nın gerillanın günlüğü kitabını okurken ilginç bir noktaya denk gelmiştim. che, bir gerillanın dünyanın en iğrenç ve pis kokan canlısı olduğunu söylüyordu. dediğine göre pis kokusundan çevrede bir gerilla olup olmadığını derhal anlarlarmış. uzun süre yıkanmamanın bunda etkisi olsa da, pis kokunun önemli nedenlerinden biri de taharet almamaları idi sanırım.
halbuki bir müslüman dağ başında bile olsa, taş veya benzer bir materyal ile taharet temizliğini yapmak zorundadır.
normal hayatta ise benim “sandviç tekniği” tabir ettiğim yöntem geçerlidir. kısaca “kağıt-su-kağıt” tekniğidir bu.
önce tuvalet kağıdı ile ön temizlik yapılır. sonra su ile esas temizliğe geçilir ve nihayet kağıt ile kurulanarak operasyon tamamlanır. tuvaletten çıktıktan sonra da eller sıvı sabun ile yıkanır. şahsen ben sabunluğa bulaşık sabunu(pril) koymayı tercih ettim. zira onun temizleme gücü sıvı sabuna göre daha yüksek. ancak sıvı sabun da gayet yeterli.
“ben elimi oraya sürmem” diyenlerin temizlik konusunda sınıfta kaldığını düşünüyorum ben şahsen. türk milletine yakıştıramadım. bu konuda türkler ve japonlar iyidir halbuki.
