Evrimin Kanıtlanması Halinde Dinlerin Durumu
Bilimperestler çağımızın dogmatikleridir.
iflah olmaları olası gözükmemektedir.
dogmatikler illa bir şeyleri mutlak olarak kabullenir ve başka her türlü ihtimale de kapıyı kapatırlar. kapatmakla da kalmazlar, kilit üzerine kilit vururlar.
üniversite yıllarında evde beraber kaldığımız matematik bölümünden bir arkadaşımız vardı. sınav sorularından birinin “2×2’nin 4 etmesinin ispatı” olduğunu görünce bayağı gülmüştük(ayrıntısını unuttum ama bunun gibi basit bir şey idi); ama o ispat için koca bir sayfa işlem yapmak gerekiyordu.
gerçekten 2×2= 4 müdür?
mevcut sayı sistemimizde öyledir elbette; ama dikkat ediniz! kendi kendine 2×2’nin 4 etmesi diye bir şey söz konusu olamaz. bu ancak mevcut sayı sistemi içinde bir tanımdır. matematikçiler ne demek istediğimi anlamıştır sanırım…
veya kendi kendine ofsayt diye bir kural var olabilir mi? ofsayt denilen olgu, ancak futbol adı altında tanımlanmış malum oyunun bir kuralı olarak vardır. ofsayt kuralının hariçte bir varlığı yoktur.
şu an “bilim” adlı bilgi edinme yöntemi ve o yöntemle elde edilen bilgi birikimi, sizin sandığınızın aksine mutlak değildir. bu çerçevede(paradigmada) elde edilmiş tüm bilgiler sadece o çerçeve ve bağlam içinde anlamlı ve tanımlıdır.
teorik olarak insan sonsuz sayıda farklı yöntemler ve paradigmalar üretebilir. bir üst paradigmaya göre bir önceki paradigmanın verileri çok ilkel kalacak, hatta cehalet olarak dahi görülebilecektir.
insan ne kadar üst seviye paradigmalar üretirse üretsin, şurası kesin ve nettir ki, evreni tümüyle kucaklayamayacak ve tümüyle ve mutlak olarak çözemeyecektir. mutlak bilgi insan için her zaman imkansız kalacaktır.
sonsuzun yanında herhangi bir sayı değerinin hükmü nedir?
sıfırdır değil mi?
sonsuza göre aklımızın alabileceği en yüksek sayı değeri bile sıfır hükmündedir.
bunun anlamı şudur: varoluşun sonsuzluğu karşısında insanın elde ettiği bilgi, hiç veya yok hükmündedir. gerçekte insanın o kadar övündüğü ve iblis gibi kibirlendiği bilgisi sırf cehaletten ibarettir; kuru gürültüdür.
insandaki aklın veya üstbeynin hali işte budur.
insanda bir de altbeyin vardır ki, o da kendine özgü bir yöntemle geliştirildiğinde evreni bütüncül olarak kavrayabilmektedir. edindiği bütüncül bilgileri ise insanlara genelde sembol, mecaz ve teşbihlerle(metaforlarla) anlatmaktadır. zira altbeyin rüyaların diliyle konuşur(işte din gerçekte tam olarak budur. kurumsal dinler ise bütüncül hakikatin zaman içinde akılla deforme edilmiş halleridir).
gerekli altbeyin eğitiminden geçmiş klasik tasavvuf ehli, evreni bütüncül olarak kavramayı başardığı zaman mutlak bilgiye ulaştığını ve tanrıyı anladığını zannetmiştir. ancak tıpkı bilimperestlerin ilkel mutlakçılığı gibi tasavvuf ehlinin mutlakçılığı dahi yanlıştır. zira bütüncül olarak kavramak, mutlak olarak kavramak anlamına gelmemektedir.
insandaki altbeyin gerekli saflığa ulaştığında evren için tıpkı bir ayna hükmüne girmekte ve evren o aynaya bütün olarak yansımaktadır; tıpkı güneşe tutulmuş bir el aynasında güneşin tam bir kopyasının ve suretinin oluşması gibi…ancak güneş bir el aynasına yansıyabileceği gibi dev bir aynaya da yansıyabilir veya göle, denize, okyanusa da yansıyabilir…bunun sonu yoktur…yansıyan güneşin sureti ne kadar büyük olursa olsun, yine de aslının aynısı değildir ve aslının büyüklüğü yanında yine bir hiçtir(işte allahuekber’in manası budur). bu büyük marifeti bize ilk açıklayan imam-ı rabbani olmuştur.
ey insan!
bilgi sandığın kuru gürültü ile kibirlendikçe kibirleniyorsun
tıpkı iblis gibi…
dikkat et!
aklını başına devşirmezsen, senin de sonun onun gibi olur…
